Sieć DLT a obowiązek weryfikacji adresu portfela kryptowalutowego

Obecnie, gdy technologie finansowe nieustannie ewoluują, a inwestycje w kryptowaluty stają się coraz bardziej powszechne – do otoczenia prawnego systematycznie wdrażane są nowe regulacje. W rezultacie ze względu na nowelizacje wynikające z Rozporządzeń MiCA i TFR jedną z istotnych kwestii, która budzi wiele wątpliwości wśród przedsiębiorców z branży walut wirtualnych, jest obowiązek weryfikacji adresu portfela kryptowalutowego w kontekście sieci Distributed Ledger Technology (DLT). W tym zakresie mowa o konieczności monitorowania adresów zarówno nadawców, jak i beneficjentów danej transakcji. Kluczową rolę odgrywa tutaj tzw. zasada Travel Rule, wprowadzona przez Rozporządzenie TFR. Kto jest zobowiązany do sprawdzenia adresu portfela kryptowalutowego? Co, jeśli nie wykorzystujesz do transferu sieci DLT? Więcej informacji na ten temat znajdziesz w poniższym artykule.

Zasada Travel Rule

Rozporządzenie w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych i niektórych kryptoaktywów (TFR) zacznie obowiązywać dopiero od 30 grudnia 2024 roku. Mimo że pozostało jeszcze stosunkowo sporo czasu do pełnej implementacji – obecnie instytucja płatnicza Clear Junction zgłasza pierwsze pytania kierowane do klientów w kontekście wprowadzania zasady Travel Rule wynikającej z TFR. Zasada ta mówi, że w przypadku przeprowadzania transferu za pomocą sieci DLT, niezbędne jest zarejestrowanie adresu rozproszonego rejestru. Co więcej, nawet jeśli przesył nie odbywa się w ramach sieci DLT, nadal konieczne będzie poznanie numeru portfela kryptowalutowego osoby inicjującej transakcję.

Niepowtarzalny identyfikator transakcji

W przypadku, gdy nie dochodzi do transferu w ramach sieci DLT, np. przy transakcjach P2P, to z punktu widzenia Rozporządzenia TFR – wystarczy, że zgodnie z odstępstwem od zasady ogólnej zarejestrujesz niepowtarzalny identyfikator transakcji. W praktyce przedsiębiorcy stosują ten identyfikator dla każdej transakcji, co pozwala na ich indywidualną identyfikację. W rezultacie osoby zajmujące się transakcjami P2P nie muszą obawiać się bezwzględnego obowiązku gromadzenia informacji o portfelach kryptowalutowych, ponieważ Rozporządzenie TFR przewiduje wyjątek od tej reguły.

Transfer na ponad 1 tys. euro

Jeśli chodzi o transfery, których wartość przewyższa 1 tys. euro – Twoim obowiązek jest upewnienie się w kwestii tego, czy konkretny portfel kryptowalutowy stanowi własność osoby inicjującej transakcję lub jest pod jego kontrolą. Aktualnie nie została w tym zakresie wypracowana obowiązująca dla wszystkich praktyka odnośnie poprawnego sposobu weryfikacji. Jednak w mojej ocenie, gdy aspekt ten zostanie uregulowany, to nie będzie wiązał się ze zbyt restrykcyjnymi wymogami, takimi jak np. konieczność osobistego stawiennictwa w miejscu zamieszkania właściciela portfela w celu sprawdzenia, czy posiada on do niego klucze. Dlatego niezwykle ważne jest wprowadzenie ogólnej procedury postępowania dla tego rodzaju spraw.

Weryfikacja portfela kryptowalutowego

Pomimo braku precyzyjnych wytycznych, priorytetem jest podjęcie odpowiednich środków bezpieczeństwa oraz dokładna ocena, czy dany portfel kryptowalutowy rzeczywiście przynależy do określonej osoby. W tym celu jednym z potencjalnych rozwiązań może być nakazanie inicjatorowi transakcji, aby dokonał przelewu konkretnej kwoty na inny portfel, co stanowiłoby dowód na to, że inwestor ma nad nim pełną kontrolę. Prawdopodobnie podobne metody weryfikacji będą rozważane w przyszłości, w trakcie wspólnego ustalania ich zasad.

Obowiązek monitorowania transakcji a Rozporządzenie TFR

Wraz z wejściem w życie Rozporządzenia TFR wprowadzono również dodatkowy obowiązek monitorowania transakcji „w stosownych przypadkach”. Niemniej jednak nie zostało dokładnie sprecyzowane, kiedy takie sytuacje występują. Prawdopodobnie będzie to dotyczyć transakcji o większych wolumenach. Istotą tego jest to, że jeśli przeprowadzasz transakcję o wartości 50 tys. euro, to po jej zrealizowaniu także konieczne będzie jej zweryfikowanie w celu pozyskania danych inicjatora i beneficjenta. Ponadto, za zaniechanie spełnienia tych obowiązków, przewidziane są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje.